اقتصاد سیاسی رشد اقتصادی

به نظر می‌رسد که تأثیر متغیرهایی که مبین ثبات فضای سیاسی باشند در مدل‌های رشد اقتصادی به‌ویژه برای کشورهای درحال‌توسعه که بعضاً دچار درجات مختلفی از بی‌ثباتی‌های سیاسی هستند لازم باشد. بر این اساس، در این مقاله به بررسی رابطه میان ثبات سیاسی و رشد اقتصادی در ایران طی سال‌های (1386-1353) می‌پردازیم. در این مقاله 8 تعریف از متغیر ثبات یا بی‌ثباتی سیاسی در نظر گرفته شده است. پس از وارد نمودن متغیرهای فوق در یک مدل رشد اقتصادی 5 متغیر در قالب دو متغیر بی‌ثباتی سیاسی و سه متغیر ثبات سیاسی انتخاب می‌گردد. سپس، با استفاده از آنالیز مؤلفه‌های اصلی دو گروه فوق در قالب دو شاخص کلی ثبات و بی‌ثباتی سیاسی ترکیب می‌شوند که آزمون مدل فوق با ارائه شاخص‌های جدید نیز قابل قبول بوده و تأیید می‌گردد. نتایج نشان می‌دهند گروه A که شاخص ترکیبی آزادی‌های سیاسی و شهروندی است تقریباً وزن هر دو شاخص یکسان می‌باشد و در حالی‌که درگروه B که شاخص ترکیبی از متغیرهای سه‌گانه است سرمایه‌گذاری بخش خصوصی نسبت به آزادی‌های تجارتی و بخش توریسم از شدت بیشتر برخودار است. تأثیر این گروه در سال‌های بعد تشدید می‌گردد که این مسئله از جمله طبیعت عوامل اقتصادی است.